Category: Ασύμμετρη Απειλή

Ο διάβολος στη σάρκα τους (Συλλογικό) 3,0 € – Μη διαθέσιμο

Ο σύγχρονος κομμουνισμός (συμπεριλαμβανομένης και της αναρχικής τάσης) είναι ένα καινούργιο φορτίο σε παλιό όχημα. Όταν η θρησκεία ήταν ιστορικά επίκαιρο είδος κοσμοαντίληψης, μίλησε στη γλώσσα της, μέσα από τον πρωτοχριστιανικό και τον αιρετικό κομμουνισμό. Εκείνη την εποχή, για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα: “η βίβλος, επομένως και η Αποκάλυψη, ήταν η μόνη πηγή παραστάσεων που διαμόρφωνε το φαντασιακό τους”. (Λιάκος) Σήμερα η ταξική πάλη δεν μπορεί να μιλήσει σε αυτή τη γλώσσα. Η θρησκεία δεν διαρθρώνει πια τις κοινωνικές σχέσεις, πέρα από μερικές δευτερεύουσες λειτουργίες (το κράτος είναι η έμπρακτη άρνηση της θρησκευτικής πίστης, σύμφωνα με τον υλιστή φιλόσοφο Φόυερμπαχ). Ο επαναστατικός χιλιασμός πέθανε, δεν χάθηκε όμως. Ξεπεράστηκε από μια ανώτερη μορφή κομμουνισμού. Το σύγχρονο κίνημα αφού απαλλάχθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη χριστιανική του κληρονομιά (αφού, όμως, πρώτα πέρασε και από ενδιάμεσα στάδια: Όουεν, σαινσιμονιστές, Βάιτλιγκ, Τολστοϊκοί κλπ) έσβησε πια τη γλώσσα του Θεού, επιστρέφοντας στο πνεύμα του Προμηθέα: “απλώ λόγω τους πάντας εχθαίρω θεούς”!

Για μια ιστορία του αναρχικού αντιιμπεριαλισμού (L. V. Walt) 2,0 € – Διαθέσιμο

Πρέπει να καταστρέψουμε τον ιμπεριαλισμό, δημιουργώντας έτσι τις συνθήκες για την αυτοδιεύθυνση όλων των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Αλλά αυτό απαιτεί την καταστροφή του καπιταλισμού και του κρατικού του συστήματος. Την ίδια στιγμή, ο αγώνας μας είναι ένας αγώνας ενάντια στις κυρίαρχες τάξεις εντός του τρίτου κόσμου, αλλά η τοπική καταπίεση δεν είναι λύση. Οι τοπικές ελίτ είναι ένας εχθρός, τόσο εντός των εθνικών απελευθερωτικών κινημάτων και ακόμα περισσότερο μετά τον επιτυχή σχηματισμό των νέων εθνών-κρατών. Είναι μόνο η εργατική τάξη και η αγροτιά που μπορούν να καταστρέψουν τον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό, αντικαθιστώντας την κυριαρχία τόσο των τοπικών όσο και των ξένων ελίτ με την αυτοδιαχείριση και την κοινωνική και οικονομική ισότητα.
Ως εκ τούτου, είμαστε υπέρ της αυτονομίας της εργατικής τάξης και της ενότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών, σε ολόκληρες ηπείρους, καθώς και υπέρ της δημιουργίας ενός διεθνούς αναρχοκομμουνιστικού συστήματος μέσω της αυτενέργειας της παγκόσμιας εργατικής τάξης και της αγροτιάς. Όπως είπε ο Σαντίνο: “Σε αυτόν τον αγώνα, μόνο οι εργάτες και οι αγρότες θα φτάσουν μέχρι το τέλος”.