Εμείς οι αναρχικοί (St. Christie) Ελεύθερη συνεισφορά – Μη διαθέσιμο

” […] Προκειμένου να κατανοήσουμε πλήρως το ρόλο και τη λειτουργία της F.A.I, είναι, πρώτα απ’ όλα, ουσιώδες να καταλάβουμε τρία πράγματα:
1.    Ότι ο αναρχισμός ενέπνευσε τη φαντασία ενός σημαντικού τμήματος των Ισπανικών εργατικών τάξεων, γιατί αντανακλούσε και μορφοποιούσε τις αξίες, τους τρόπους ζωής και τις κοινωνικές σχέσεις που υπήρχαν στη βάση της Ισπανικής κοινωνίας.
2.    Ότι η κυρίαρχη ιδεολογική επιρροή μέσα στις Ισπανικές εργατικές οργανώσεις, ανάμεσα στα 1869 και 1939, ήταν ο αναρχισμός.
3.    Ότι η «συνειδητή μειονότητα» των αγωνιστών της βάσης, η οποία δημιούργησε και έδωσε σάρκα στις ενώσεις τους, εν μέσω μακρών περιόδων ανηλεούς και συχνά αιματηρής καταστολής, αποτελούνταν από αναρχικούς, οι οποίοι αγωνίζονταν  για  την άμεση κοινωνική επανάσταση και την εγκαθίδρυση μιας δίκαιης και αταξικής κοινωνίας, του Ελευθεριακού Κομμουνισμού. Αγωνίζονταν για ηθικούς σκοπούς, οι οποίοι τους έφεραν σε σύγκρουση όχι μόνο με το κράτος και τα αφεντικά, αλλά επίσης και με την ίδια την ηγεσία των συνδικάτων τους, της οποίας οι άμεσοι σκοποί ήταν υλικοί.

Υπάρχουν δύο διαστάσεις σε αυτό το βιβλίο. Η πρώτη είναι περιγραφική και ιστορική. Σκιαγραφεί  την εξέλιξη του οργανωμένου αναρχικού κινήματος στην Ισπανία και τη σχέση του με το ευρύτερο εργατικό κίνημα. Ταυτόχρονα, ρίχνει λίγο φως στις κύριες ιδέες που έκαναν το Ισπανικό εργατικό κίνημα, ένα από τα πιο επαναστατικά της σύγχρονης εποχής. Η δεύτερη είναι αναλυτική και προσπαθεί να απαντήσει, από μια αναρχική σκοπιά, σε αυτό που, για μένα, είναι εξαιρετικά σημαντικό, δηλαδή, στο πρόβλημα της κατανόησης της αλλαγής στο σύγχρονο κόσμο: Πως μπορούν να επιβιώσουν τα ιδανικά από τη διαδικασία της θεσμοθέτησης; Αν αυτό δεν είναι εφικτό, τουλάχιστον να είμαστε ικανοί να αναγνωρίσουμε τα σημεία καμπής, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τη διαδικασία. […]”

Το Laboratorio Influenza διοργανώνει στις 17-18-19/02/2017, στο Στέκι Πολιτιστικών Ομάδων (Ν. Φωκά 82, Μακρύ Στενό), στο Ρέθυμνο, τριήμερο εκδηλώσεων με θέμα:

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ATTICA
-BLACK PANTHER PARTY-
-BLACK LIBERATION ARMY-
ΛΕΥΚΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ
διάδραση μαύρου και λευκού ριζοσπαστικού κινήματος

Το τριήμερο θα περιλαμβάνει:

17 Φλεβάρη: Προβολή του ντοκυμαντέρ “The Blacκ Power Mixtape 1967-1975” στις 19:00. Θα ακολουθήσει καφενείο-μπαρ.

18 Φλεβάρη: Βιβλιοπαρουσίαση του Attica 45 με εισηγήσεις των εκδόσεων ΜΟΛΟΤ και του βιβλιοπωλείου Laboratorio Influenza, καθώς και με παρέμβαση του συγγραφέα και φυλακισμένου συντρόφου, Τάσου Θεοφίλου. Ώρα έναρξης 19:00. Θα ακολουθήσει καφενείο-μπαρ.

19 Φλεβάρη: Εκδήλωση με θέμα “Μαύρος ριζοσπαστισμός και (εκ των έσω) αμφισβήτηση του λευκού προνομίου” με αφορμή την έκδοση του βιβλίου “O Mad Bomber Σαμ Μέλβιλ” των εκδόσεων Δαίμων του Τυπογραφείου, και με συμμετοχή των εκδόσεων. Ώρα έναρξης 19:00. Θα ακολουθήσει Hip-Hop καφενείο.

Πολιτική Επιθεώρηση ΜΟΛΟΤ #3 (Συλλογικό) 3,0 € – Διαθέσιμο 

Πολιτική Επιθεώρηση ΜΟΛΟΤ #1 (Συλλογικό) 2,0 € – Διαθέσιμο 

Η εξέγερση της Αλικαρνασσού (Πετρόπουλος) 3,0 € – Διαθέσιμο

Αναρχική αντίσταση στη δικτατορία του Βιντέλα στην Αργεντινή (C.Morse, F. Lopez) 1,0 € – Μη διαθέσιμο

Αιρετικό (Συλλογικό) 2,5 € – Διαθέσιμο 

RAF/BR-PCC: μια μετωπική πολιτική (Συλλογικό) Ελεύθερη συνεισφορά – Διαθέσιμο

Τέλη της δεκαετίας του 1980: λίγο πριν την πτώση του τείχους του Βερολίνου, την διάλυση της ΕΣΣΔ, την (και) τυπική καπιταλιστική παλινόρθωση στην ανατολική Ευρώπη, τον τερματισμό του παγκόσμιου “Ψυχρού Πολέμου” και το ψευδεπίγραφο “τέλος της Ιστορίας”.

Δύο από τις ένοπλες κομμουνιστικές Οργανώσεις του δυτικοευρωπαϊκού Αντάρτικου που είχαν ήδη αφήσει, μέσα από την πολιτική επεξεργασία τους και την επαναστατική δραστηριοποίησή τους, ανεξίτηλο το στίγμα τους στις μητροπόλεις δύο καπιταλιστικών κέντρων του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού (Γερμανία, Ιταλία), η Φράξια Κόκκινος Στρατός (Rote Armee Fraction) [R.A.F] και οι Κόκκινες Ταξιαρχίες για την οικοδόμηση του Μαχόμενου Κομμουνιστικού Κόμματος (Brigate Rosse per la costruzione del Partito Comunista Combattente) [B.R-P.C.C] επεξεργάστηκαν συλλογικά και αποπειράθηκαν να οικοδομήσουν στην Ευρώπη το Αντιμπεριαλιστικό Μαχόμενο Μέτωπο.

Το κείμενο που ακολουθεί –το οποίο μεταφράστηκε από τα ιταλικά από την έκδοση της Διεθνούς Κόκκινης Βοήθειας “Fedeli alla linea” [Πιστοί στη γραμμή] (εκδ. Redstar Press, 2015)– κυκλοφόρησε (στα γερμανικά και τα ιταλικά) το Σεπτέμβρη του 1988 και αποτέλεσε τον πρώτο καρπό της συλλογικής διεργασίας μεταξύ των δύο Οργανώσεων.

Σε πρακτικό-επιχειρησιακό επίπεδο, στα πλαίσια της οικοδόμησης του Μετώπου, οι δύο Οργανώσεις θ’ αναλάβουν, το Σεπτέμβρη του 1988, από κοινού την πολιτική ευθύνη για την επίθεση της R.A.F εναντίον του Hans Tietmeyer, υψηλού αξιωματούχου του υπουργείου Οικονομικών της Δυτικής Γερμανίας (και μετέπειτα πρόεδρου της Deutsche Bundesbank), εν’ όψει της συνεδρίασης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στο Βερολίνο.

Η οικοδόμηση του Μετώπου εν τέλει δεν θα προχωρήσει για λόγους που άπτονται των αντεπαναστατικών-κατασταλτικών χτυπημάτων που δέχτηκαν εκείνη την περίοδο οι B.R-P.C.C, οι οποίες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 θα θέσουν τέρμα στις ορατές δραστηριότητες τους για να επανεμφανιστούν από το 1999 κι έπειτα με επιθέσεις στην καρδιά της χάραξης της αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής του αστικής Τάξης και του Κράτους της ενώ η R.A.F, με συλλογικό κείμενο της, θα κλείσει τον κύκλο της επαναστατικής δραστηριοποίησής της τον Μάρτη του 1998.

Προχωρήσαμε στη μετάφραση του συγκεκριμένου ντοκουμέντου θεωρώντας ότι –πέραν της ιστορικότητας του– αποτυπώνει πολιτικές εκτιμήσεις αλλά κυρίως μια επαναστατική λογική που ακόμα και σχεδόν 30 χρόνια μετά, 30 χρόνια αιματηρής διεθνούς καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής επέλασης, μεταφέρουν αυτούσια την κληρονομιά που άφησαν στο διεθνές επαναστατικό κίνημα οι Tupamaros μέσα από τον πρόταγμα τους “Τα λόγια χωρίζουν, οι πράξεις ενώνουν” και διατηρούν αναλλoίωτη την αξία τους για όσους και όσες συνεχίζουν ν’ αντιστέκονται και ν’ αγωνίζονται προλεταριακά-διεθνιστικά σε κάθε γωνία του καπιταλιστικού κάτεργου και του ιμπεριαλιστικού σφαγείου.

Η μετάφραση αφιερώνεται στη Μνήμη του Mario Galesi, μέλους των B.R-P.C.C, που έπεσε μαχόμενος κατά τη διάρκεια ένοπλης συμπλοκής στο Αρέτσο της Ιταλίας στις 2 Μάρτη του 2003.

Προλεταριακή Πρωτοβουλία,

FAI: Η οργάνωση του αναρχικού ισπανικού κινήματος στα προεμφυλιακά χρόνια (1927-1936) (Murray Bookchin) – Μη διαθέσιμο

Η FAI (Federazione Anarchica Iberica), από το 1927 έως το 1939, αποτέλεσε την πιο τρομερή αναρχική οργάνωση που υπήρξε ποτέ. Με το λόγο και τα όπλα, οι αγωνιστές της FAI οργανώνονταν για να δράσουν. Όπως έχει γράψει ο Μ. Μπούκτσιν -στον οποίον ανήκει και η συγγραφή του πρώτου κειμένου του βιβλίου-, “η οργάνωση [FAI], καθώς αποτελείτο από μέλη νεαρής ηλικίας που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ανήκαν στην εργατική τάξη, είχε όλα τα μειονεκτήματα αλλά και τις θαυμαστές ιδιότητες του απανταχού προλεταριάτου. Έθετε τη δράση πάνω από την ιδεολογία, το θάρρος πάνω από τις επιφυλάξεις, τον αυθορμητισμό πάνω από τη λογική και την εμπειρία”.
Η FAI μας εμπνέει. Γιατί τα μέλη της μοιάζουν να έχουν αδυναμίες που βλέπουμε στους εαυτούς μας και στους συντρόφους μας. Γιατί μοιάζουν να έχουν μια τρέλα και μια ψυχή και μια δημιουργική “παραφορά” που όμοιές τους συναντάμε σε όλες τις σημαντικές περιόδους της ιστορίας των επαναστάσεων και των ανατροπών (αλλά και στις δικές μας μικρές ιστορίες ανατροπής). Τα μέλη της FAI είναι πολύ “ανθρώπινα”, όσο κι αν έχουμε συνηθίσει να τα βλέπουμε σαν επικές, καθαγιασμένες φιγούρες με τις σημαίες υψωμένες ψηλά. Στις οργανωτικές συναντήσεις που κάνουν -και στις οποίες αναφέρεται το κείμενο του Casas- προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήματα που συνηθίζουν έως σήμερα να δίνουν το βασανιστικό παρόν τους, με διαφορετικό τρόπο αλλά με την ίδια ουσία, και στις δικές μας συζητήσεις. Για αυτό ακριβώς μας απασχολεί ο τρόπος που οργανώθηκαν. Γιατί είναι άνθρωποι σαν κι εμάς και τους συντρόφους μας και μας ενώνει με αυτούς, πέρα από τις πολιτικές συμφωνίες, η επιθυμία, η επιλογή, η προτεραιότητα.