Ο αγαλμάνθρωπος

Ο αγαλμάνθρωπος (Ν. Χρηστίδης) Ελεύθερη Συνεισφορά – Διαθέσιμο

“Κοιτάξτε αυτούς τους ανθρώπους. Ό,τι βλέπετε δεν είναι ο εαυτός τους,είναι η σκιά, το περίγραμμά τους. Η εικόνα τους. ‘Η τουλάχιστον, η ισχυρή εντύπωση που δημιούργησαν κάποτε γι’ αυτήν και η οποία έχει τόσο φθαρεί απ’ την τριβή του χρόνου, ώστε τώρα μόνο τα ίχνη της απέμειναν. Και αυτά είναι τόσο αδύναμα, που με το πρώτο φύσημα του ανέμου θα χαθούν. Δοκιμάστε να το κάνετε. Είναι εύκολο.  Φυσήξτε.”

Άτακτα Ποέματα

Άτακτα Ποέματα (Α. Μελάς) Ελεύθερη Συνεισφορά – Διαθέσιμο

“Τα ανάμεικτα συναισθήματά μάς αποτυπώσανε στο χαρτί. Και χρόνο με το χρόνο, καμιά δεκαριά μ’ αυτά και με ‘κείνα, γίναμε κάμποσα ώσπου νιώσαμε την ανάγκη να ξεγυμνωθούμε στο κοινό με σκοπό να μοιραστούμε τις λέξεις και τις φράσεις μας.

Ήταν οργή, ήταν ρομαντισμός, μια πρέζα ουτοπίας, μερικά δάκρυα, αντάρα, ξάφνιασμα, έρωτας, η ομορφιά της διαφορετικότητας, ο πανταχού παρών αυτοσχεδιασμός, ο θάνατος και η ζωή, οι μοναδικές στιγμές, τα αστείρευτα ταξίδια, τα παράλογα πολιτικά δρώμενα τούτης της γενιάς, ο υπαρκτός και ανύπαρκτος σουρεαλισμός και η φαντασία.”

ΑΧΒΑΧΙΚΟ

ΑΧΒΑΧΙΚΟ (Τ. Θεοφίλου) 4,0 € – Μη διαθέσιμο

“Η αίσθηση όταν πέρασα την πρώτη πύλη ήταν αυτή της πιο απόκοσμης εγκατάλειψης. Μια τόσο βαθιά και αληθινή θλίψη. Η ανυπομονησία να φύγω από τα χέρια των μπάτσων έδωσε τη θέση της σ’ ένα σχεδόν σαρκοβόρο αίσθημα κατάθλιψης που κατέτρωγε τα σωθικά μου. Δε βρήκα άλλους πρόχειρους παρά μόνο προσβλητικούς χαρακτηρισμούς που μου κληροδότησε η πατριαρχία και τους εξαπέλυα βουβά ως μομφές, χωρίς κόμμα και χωρίς τελεία, σ’ αυτούς και τις μανούλες τους. Ήταν ένα γκρι ίδρυμα σε έναν έρημο τόπο. Εκείνο το πρωτόφαντο συναίσθημα θα με συνοδεύει σε μικρότερη ένταση τα επόμενα χρόνια.
Τόσο ψύχρα Αύγουστο μήνα”.

 

Η ταξική βία στην Αμερική

Η ταξική βία στην Αμερική (L. Adamic) 6,0 € – Διαθέσιμο

«Σε ένα εργοστάσιο δαντέλας στην Πενσυλβάνια όπου δούλεψα για λίγο, βρήκα τους εργάτες, ιδίως τους άντρες, σε άσχημη διάθεση. Η διοίκηση επιτάχυνε τις μηχανές αναγκάζοντας τους εργάτες να δουλεύουν όλο και γρηγορότερα με τον ίδιο μισθό, με αποτέλεσμα να υπάρξει μεγάλο σαμποτάζ των μηχανών· οι αργαλειοί υπέστησαν καταστροφές· στις μεγάλες μηχανές οι δερμάτινοι ιμάντες κόπηκαν με ξυράφια. Ο επιστάτης κατηγόρησε “αυτούς τους μπάσταρδους τους κομμουνιστές”. Σε αρκετούς κομμένους δερμάτινους ιμάντες, ένα πρωί, βρέθηκε γραμμένη η φράση “Σάκο και Βαντσέτι” με άσπρη κιμωλία». Σαμποτάζ, απεργία την ώρα της δουλειάς, καταλήψεις εργοστασίων, δυναμίτης. . . Το βιβλίο του Λούις Άνταμιτς πραγματεύεται την ιστορία της ταξικής βίας στην Αμερική από τα πρώτα χρόνια της βιομηχανοποίησης μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνεται η άγνωστη πλευρά της Αμερικής, η άλλη όψη του αμερικανικού οικονομικού θαύματος, η ιστορία του εργατικού κινήματος και των ταξικών συγκρούσεων. Συγκρούσεων που αναπτύχθηκαν σε ένα περιβάλλον άγριας οικονομικής εκμετάλλευσης και ωμής καταστολής και είχαν σαν αποτέλεσμα όχι μόνο την διαμόρφωση του αμερικανικού εργατικού κινήματος αλλά καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό και σε παγκόσμιο επίπεδο την μετέπειτα πορεία του επαναστατικού κινήματος.

Οι αντάρτες δεν προσκυνούν

Οι αντάρτες δεν προσκυνούν – Μάχες του Ε.Λ.Α.Σ. και της Ο.Π.Λ.Α. στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη (1941-44) (Τ. Α. Κατσαρός) 10,0 € – Διαθέσιμο

“Οι ομάδες κρούσης είναι τώρα η φωτιά και το τσεκούρι των λαϊκών μας οργανώσεων. Αυτές θα κάψουν και θα τσακίσουν τους προσκυνημένους, για να λιγοστέψουν τα δεινά του λαού μας, για να του δώσουν την Εθνική περηφάνια που με κάθε μέσο και κάθε τρόπο θέλησαν να ξεφτιλίσουν οι Γερμανοί και κάθε λογής καθάρματα… Αυτό κάναμε, και μάλιστα, ακολουθώντας τη δική τους μέθοδο. ΟΦΘΑΑΜΟΝ ΑΝΤΙ ΟΦΘΑΛΜΟΥ η επιλογή μας και την ευθύνη για αυτό την φέρουν αποκλειστικά τα φασιστικά κτήνη. Τρομοκρατήσαμε τους δολοεκτελεστές, σκοτώσαμε έναν αριθμό προδοτών στις πόλεις που ήταν οι φωλιές τους και οργίαζαν λεύτερα με την προστασία των αρχών κατοχής. Κάψαμε στέκια τους, τους κυνηγήσαμε από τους συνοικισμούς και τους υποχρεώσαμε να κυκλοφορούν στο κέντρο της πόλης όπου ήταν τα αρχηγεία τους. Ήταν η σκληρή αλλά απαραίτητη απάντησή μας που φόβισε τους συνεργάτες των κατακτητών και έκανε να σκεφτούν σοβαρά όσους άλλους ήθελαν να τους μιμηθούν, αν έπρεπε να κάνουν κάτι τέτοιο. Καλός είναι ο πλουτισμός και μάλιστα ο εύκολος, γιατί οι περισσότεροι των αλητών γι’ αυτό πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στον εχθρό, αλλά και η ζωή ήταν γλυκιά. Καλό είναι το πλιάτσικο όταν όμως είναι ακίνδυνο, διαφορετικά…”

(Από μια μαρτυρία ενός αντάρτη του Ε.Λ.Α.Σ. και της Ο.Π.Λ.Α.)

Τυφλοπόντικας 02 / που σκάβει επίμονα

Τυφλοπόντικας 02 / που σκάβει επίμονα (Συλλογικό) Ελεύθερη συνεισφορά – Διαθέσιμο

Αν δείτε στον ύπνο σας τυφλοπόντικες, σημαίνει ύπουλους εχθρούς που καραδοκούν να σας βλάψουν. Αν δείτε πως πιάσατε τυφλοπόντικα, σημαίνει πως θα ξεπεράσετε τις δυσκολίες και θα κερδίσετε επιφανή θέση. Αν δείτε τυφλοπόντικες πάνω σε κάποιον, προβλέπονται αρρώστια και τσακωμός. Αν δείτε τυφλοπόντικες μέσα στο σπίτι σας να ροκανίζουν τα έπιπλά σας, το όνειρο είναι δυσοίωνο και σας προειδοποιεί για μεγάλες συμφορές μέσα στην οικογένεια.

Σαλονίκη,  Μάης ‘17, δυο χρόνια μετά. Δεν το βλέπεις στον ύπνο σου, όντως συμβαίνει. Κρατάς στα χέρια σου τον τυφλοπόντικα ΙΙ, μια έκδοση με υπόγεια διανομή και διαδρομή, και σίγουρα όχι περιοδική. Κι αν απορείς που χάθηκε ο τυφλοπόντικας τόσο καιρό, η απάντηση είναι η προφανής: έσκαβε. Κι όσο απίθανο κι αν φαίνεται, δεδομένης της οπτικής του οξύτητας και του γεγονότος ότι τριγυρνάει σε λαγούμια και στοές, τα είδε όλα.

Είδε μετανάστες να πνίγονται στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου και τα νεκρά τους σώματα δίπλα σε ξαπλώστρες στις αξέχαστες ελληνικές παραλίες· να εγκλωβίζονται στα σύνορα και να ποδοπατιούνται για να περάσουν τα σύνορα· να στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με άθλιες συνθήκες μακριά από τα βλέμματα της ελληνικής κοινωνίας, με τις Μ.Κ.Ο. να αναλαμβάνουν την μπίζνα του ανθρωπισμού, και τα πανεπιστήμια να σχεδιάζουν τη διαχείριση των μεταναστών.

Είδε να παρακολουθούν τις εξελίξεις από την τηλεόραση ως μια Τραγωδία. Η ελληνική κοινωνία να συμμετέχει από απόσταση στο σκοτεινό πένθος που μαστίζει τις ψυχές που θυσιάστηκαν στον τεράστιο, ακατανόητο και αιώνιο μηχανισμό της ζωής.  Βλέπεις, η Τραγωδία ξεκουράζει, γιατί η ελπίδα, αυτό το σφαλερό κι απατηλό πράγμα, δεν παίζει κανένα ρόλο σ’ αυτήν. Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα. Είσαι παγιδευμένος. Όλος ο ουρανός έχει πέσει πάνω σου και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κραυγάσεις.

Είδε τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να χαράζει εθνική στρατηγική  προς το κοινό συμφέρον των κοινωνικών εταίρων (δηλαδή του κεφαλαίου και της εργασίας) και να επιστρατεύει για τον σκοπό αυτό τους συνήθεις υπόπτους: έθνος και ανάπτυξη. Με τα δικά του λόγια: εθνική ανεξαρτησίακαι παραγωγική ανασυγκρότηση. Να προσπαθεί να κρύψει τους ταξικούς ανταγωνισμούς κάτω από το χαλάκι σε βαθμό που υπουργός του να δηλώνει, πως, μόνο αν φτάσουμε σε σημείο όπου θα αναπτυσσόμαστε, μπορούμε να ξαναρχίσουμε να μιλάμε για συγκρουόμενα συμφέροντα εργασίας και κεφαλαίου.

Είδε τις ηρωικές διαπραγματευτικές προσπάθειες στα Εurogroup και τους εκάστοτε διαπραγματευτές να επιστρέφουν με την αποτελεσματικότητα και το εξαντλημένο ύφος του τουρίστα που εκδράμει στη νεκρά θάλασσα για ψαροντούφεκο. Κι έτσι, να εμπεδώνεται στους ψηφοφόρους το αίσθημα της ανημποριάς και να διδάσκεται πως η πολιτική ως διαχωρισμένη πρακτική δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή μας.

Είδε, όμως, και αγώνες. Αγώνες με τους μετανάστες και όχι για τους μετανάστες· αγώνες να εδαφικοποιούνται και να αρθρώνουν λόγο και δράση ενάντια σε αυτόν τον κόσμο· να αποδομούν την κυρίαρχη αφήγηση και να φτιάχνουν στιγμές αμφισβήτησης. Από τις πορείες ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις καταλήψεις στέγης μεταναστών. Από τις παρεμβάσεις σε συνέδρια συνάντησης αστυνομίας, στρατού και επιστημόνων, στην αλληλεγγύη στους 5 διωκόμενους για συμμετοχή στην πορεία του ΝοΕxpo. Θα έλεγε, λοιπόν, κανείς, πως καμιά φορά στα υπόγεια είναι η θέα.

Ο Αριστοτέλης ισχυριζόταν ότι δεν μπορεί να υπάρξει τραγωδία χωρίς δράση, ενώ μπορεί να υπάρξει χωρίς χαρακτήρες. Ο Σαίξπηρ με τον Άμλετ έρχεται να ανατρέψει τα δεδομένα αιώνων: Ο πρωταγωνιστής από την αρχή γνωρίζει τον δολοφόνο και ξέρει τι να πράξει γι’ αυτό, αλλά η δράση που θα ανακούφιζε το κοινό αναβάλλεται διαρκώς. Αν ήταν ιστορία μηχανιστικής αντεκδίκησης και αυτοδικίας, θα είχε τελειώσει σε ένα τρίλεπτο με ένα σπαθί να στάζει αίμα. Στον Άμλετ, όμως, κολλάει η ρετσινιά του χασομέρη, επειδή συνεχώς διερωτάται και συλλογίζεται. Εν τέλει, όλος ο κόσμος τους καταρρέει.

Η έκδοση αυτή, λοιπόν, δεν είναι κόκκινο βιβλιαράκι, διδακτορική διατριβή, καζαμίας ή ονειροκρίτης κι ούτε προορίζεται γι’ αυτούς που αναζητούνε τέτοια. Είναι για ‘μας, όπως το φάντασμα που κινεί την ιστορία εμφανιζόμενο στην αρχή του θεατρικού, κι ο Άμλετ παρομοιάζει με γερο-τυφλοπόντικα:
Ταυτόχρονα τίποτα, κάτι, και τα πάντα.

Ημερολόγιο 2017 για τη στήριξη του EZLN (Ζαπατίστας)

Ημερολόγιο 2017 για τη στήριξη του EZLN (Συλλογικό) 5,0 € – Διαθέσιμο 

“Ο Ντουρίτο λέει ότι η εξέγερση δεν έχει καμιά όρεξη να σκύψει και να δει τι υπάρχει από την άλλη μεριά του τοίχου, ούτε και να περάσει από την μια μεριά στην άλλη θέλει, «εκείνο που θέλει» -λέει ο Ντουρίτο- «είναι να αδυνατίσει τον τοίχο έτσι που να καταρρεύσει, και, έτσι, να μην υπάρχει ούτε  μία ούτε  άλλη μεριά, ούτε πάνω ούτε κάτω. Και μιας και μιλάμε για τοίχους, ένας τοίχος χωρίς γκράφιτι είναι σαν ένας κόσμος χωρίς εξεγερμένους, δεν αξίζει δηλαδή τον κόπο» λέει ο Ντουρίτο..”

Τα έσοδα από την πώληση του ημερολογίου θα διατεθούν στον EZLN.

 

1 2 3 4 15